အတၱလန္တစ္ ရွာပံုေတာ္ (၁၈)
ဒုတိယပိုင္း
အတိတ္ေျခရာ ရွာေသာခါဝယ္
မတ္လ ၂၇ ရက္၊ ၂ဝဝ၁ ခုႏွစ္
အိုကူမာ ကမ္းေျခ၊ အႏၲာတိက
(၉)
ဝင္ရိုးစြန္းမုန္တိုင္း ဟု အမည္ရေသာ တန္ရွစ္ေထာင္ ေရခဲခြဲ သေဘၤာႀကီး ၏ မွန္လံု ပဲ့ခန္း ထဲတြင္ ရပ္ရင္း ကပၸတိန္ ဒင္နီယယ္ ဂီလက္စပီး သည္ မွန္ေျပာင္း တစ္လက္ ျဖင့္ ေရခဲျပင္ ၏ အေျခအေန ကို ေလ့လာေန၏။
ေဆာင္းဦး ရာသီသည္ ပင္လယ္ျပင္ အတြင္း ေရခဲထုကို လွ်င္ျမန္စြာ ေပၚထြန္း ေစသည္။ အခ်ိဳ႕ ေနရာ မ်ားတြင္ ေရခဲထု က ႏွစ္ေပေက်ာ္ သံုးေပ နီးပါး ရွိေနၿပီ ျဖစ္၏။ စက္ကုန္ ရြက္စံုဖြင့္ အလုပ္လုပ္ ေနရသျဖင့္ သေဘၤာ တစ္စီးလံုး တသိမ့္သိမ့္ တုန္ခါလွ်က္ ရွိသည္။ ဦးခြ်န္ေသာ သေဘၤာေရွ႕ပိုင္း သည္ ေရခဲျပင္ ႀကီးကို စႏၵယား အရြယ္ခန္႔ ေရခဲတံုးမ်ား အျဖစ္ ႀကိတ္ခြဲ ၿပီး ထို ေရခဲတံုး မ်ားကို ဝင္ရိုးစြန္းမုန္တိုင္း ၏ ဆယ့္ႏွစ္ေပ ရွိေသာ ေရယက္ႀကီး ႏွစ္ခုက တဂြ်မ္းဂြ်မ္း ႀကိတ္ဝါးရင္း သေဘၤာကို တေရြ ႔ေရြ ႔ခရီးဆက္ေစသည္။
ဝင္ရိုးစြန္း မုန္တိုင္းသည္ ေရခဲခြဲ သေဘၤာ အျဖစ္ သာမက အဏၰဝါ သုေတသန သေဘၤာ အျဖစ္ပါ သံုးႏိုင္ေအာင္ တည္ေဆာက္ ထားေသာ သေဘၤာ တစ္စီး ျဖစ္၏။ ၁၉၈၁ က တည္ေဆာက္ ခဲ့ၿပီး သက္တမ္း ႏွစ္ (၂ဝ) ရွိၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ အဏၰဝါ စံႏႈန္း အရ ဇရာေထာင္းသည့္ ဖြားႀကီးအို ျဖစ္ေန ေပၿပီ။ ေရခဲခြဲ သေဘၤာ အေနျဖင့္ တန္ ၈ဝဝဝ၊ အလွ်ား ၁၄၅ ေပ ရွိေသာ ဝင္ရိုးစြန္းမုန္တိုင္း သည္ ေသးငယ္သည္ ဟု ဆိုႏိုင္၏။ သို႔ေသာ္လည္း သံုးေပထု ရွိေသာ ေရခဲျပင္ကို ေကာင္းစြာ ခြဲႏိုင္ယံုမွ် မက အဏၰဝါ သုေတသန အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေပမီေဒါက္မီ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္စြမ္း ရွိေနေသးသည္။
ဝင္ရိုးစြန္းမုန္တိုင္း ေပၚသို႔ ဥရုေဂြး ႏိုင္ငံ မြန္တီဗီးဒီးယိုး မွ တဆင့္ တက္လာ ခဲ့ေသာ အမ်ိဳးသား သိပၸံမဂၢဇင္း မွ သိပၸံႏွင့္ နည္းပညာ ဆိုင္ရာ စာေရးသူ လည္းျဖစ္၊ ဓါတ္ပံုပညာရွင္ လည္း ျဖစ္ေသာ အီဗီတန္ သည္ ကုလားထိုင္ တစ္လံုးတြင္ ထိုင္ၿပီး ကြန္ပ်ဴတာ တစ္လံုးျဖင့္ စာေရးလွ်က္ ရွိသည္။ ပိုးသားလို ႏူးညံ့ မည္းနက္ ရွည္လွ်ား လွေသာ ဆံႏြယ္မ်ား ပိုင္ရွင္ အီဗီတန္ သည္ ဖိလစ္ပိုင္ ကြ်န္းစု မ်ားတြင္ ေမြးဖြား ႀကီးျပင္း ခဲ့ေသာ ေရမေရာသည့္ အာရွတိုက္သူ စစ္စစ္ ျဖစ္၏။ သူမက စာေရး ေနရာမွ ကပၸတိန္ ဂီလက္စပီး ကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း အင္တာဗ်ဴးကို စတင္ လိုက္သည္။
“ကပၸတိန္ တို႔ အေနနဲ႔ ေရခဲျပင္ သုေတသီ ေတြကို ဒီလိုပဲ သေဘၤာနဲ႔ အၿမဲ တင္ေခၚ သြားရသလား”
ကပၸတိန္က သူ႔မ်က္ႏွာကို မွန္ေျပာင္းမွ ခြာ၍ ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။
“ဟုတ္တယ္ဗ်၊ ဒါကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ ႔ ပံုမွန္အလုပ္ပဲေလ။ တခါတေလ တရက္တည္း သံုးႀကိမ္ ေလာက္ေတာင္ လုပ္ရေသး တယ္။ ေရခဲျပင္ သုေတသီ ေတြဟာ ေရခဲအပိုင္းအစ နမူနာေတြ ယူၿပီး သေဘၤာေပၚက ဓါတ္ခြဲခန္းမွာပဲ စမ္းသပ္ေလ့ လာၾကတယ္”
“သူတို႔ လိုခ်င္တာက ဘာလဲ ကပၸတိန္”
“ဒီေမးခြန္းကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ထက္ သုေတသီအဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ ဂ်ိဳရယ္ ေရာ္ဂ်ား ကပိုၿပီး ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေျဖႏိုင္ပါလိမ့္ မယ္။ အၾကမ္းဖ်င္း ေျပာရရင္ေတာ့ ကမၻာႀကီး ပူေႏြးမႈ ေၾကာင့္ ေရခဲျပင္ ပမာဏ ေျပာင္းလဲမႈကို တိုက္ႀကီးမ်ား အလိုက္ တိုင္းတာ တြက္ခ်က္ တာပါ”
“ေရခဲျပင္ေတြ ယုတ္ေလွ်ာ့ သြားတာကို သိပၸံနည္းက် တိုင္းတာ-တာေပါ့”
“အဲသလို သေဘာေပါ့ဗ်ာ။ အႏၲာတိကရဲ့ ေဆာင္းရာသီ ျဖစ္တဲ့ မတ္လ ကေန ေမလအထိ ပင္လယ္ျပင္ဟာ ဒီေဒသမွာ အလံုးစံု ေရခဲေလ့ ရွိတယ္။ အရင္တံုးက ဆိုရင္ ေရခဲလႊာ ေတြဟာ တစ္ထပ္ၿပီး တစ္ထပ္ တစ္လႊာၿပီး တစ္လႊာ ခဲရင္း ၾသစေတးလီးယား တိုက္ေလာက္ က်ယ္ျပန္႔တဲ့ ေရခဲျပင္ႀကီး ကို မ်က္စိ တစ္ဆံုး ေတြ႔ၾက ရတယ္။ အခုေတာ့ ေရခဲျပင္ ဟာ အရင္ ကေလာက္ လည္း မထူ၊ အရင္ေလာက္လည္း မက်ယ္ျပန္႔ေတာ့တာ ေတြ႔ရတယ္။ ေဆာင္းတြင္း ကာလ ေတြဟာ ၁၉၅၀၊ ၆၀ ေလာက္တုန္း ကထက္ သိသိသာသာ အေအး ေပါ့လာတယ္။ တိုတုိ ေျပာရရင္ေတာ့ ကမၻာႀကီး ပူေႏြးလာမႈ ဟာ အႏၲာတိကရဲ့ အဏၰဝါ ေဂဟစနစ္ကို ထိခိုက္ေစတာ အမွန္ပဲ”
“ေရခဲမွာ တြယ္ကပ္ေနတဲ့ ဆဲလ္တစ္လံုး သတၱဝါ အဲလ္ေဂ်း ေတြက စၿပီး ထိခိုက္မွာ ေပါ့ေနာ္” အီဗီးက ပါးနပ္လိမၼာစြာ စကား ေထာက္ေပးလိုက္သည္။
ကပၸတိန္ၿပံဳးလိုက္သည္။
“ခင္ဗ်ား အေတာ္ ေလ့လာထားတာပဲဗ်၊ ဟုတ္ပါတယ္၊ အဲလ္ေဂ်းေတြ မရွိေတာ့ သူတို႔ကို စားေသာက္ အသက္ရွင္ ရတဲ့ ပုဇြန္လို ဂဏန္းလို ေရသတၱဝါ ေလးေတြ ေသၾက၊ ဒါေတြ မရွိၿပန္ေတာ့ သူတို႔ကို အာဟာရအျဖစ္ မွီခိုေနတဲ့ ေရသတၱဝါႀကီး ေတြ ဒုကၡေရာက္ၾကနဲ႔ ဒီ ဂ်ာေအး သူ႔အေမရိုက္ ဇာတ္လမ္းဟာ ပင္ဂြင္းနဲ႔ ေဝလငါးေတြ အထိ မ်ိဳးတုန္း ေပ်ာက္ကြယ္မဲ့ အႏၲရာယ္ နဲ႔ ရင္ဆိုင္ ၾကရတာေပါ့”
အီဗီးသည္ အိုကူးမား ကမ္းေျခ တစ္ေလွ်ာက္တြင္ မားမားမတ္မတ္ တည္ရွိေနသည့္ ႏွင္းဖံုး ေနေသာ ေတာင္တန္းႀကီး မ်ားကို ေငးၾကည့္ ေနရင္း-
“ဒီေတာင္တန္းေတြမွာ နာမည္ ရွိလားဟင္” ဟု ကပၸတိန္ကို ေမးလိုက္သည္။
ကပၸတိန္ ကေခါင္းညိတ္ျပရင္း-
“ေရာ့ကီဖဲလား ေတာင္တန္း ေတြလို႔ ေခၚတယ္ဗ်။ ဒီေတာင္တန္းေတြဟာ ဒီဖက္မွာ ဖေရဇီယာေတာင္၊ ဟိုးေတာင္ဖက္မွာ နီလ္ဆင္ေတာင္ ေတြနဲ႔ ဆက္ေနတယ္”
“လွလိုက္တာေနာ္၊ ရွင့္မွန္ေျပာင္း ခဏငွား ပါလား ကပၸတိန္”
မွန္ေျပာင္းထဲမွ အီဗီး၏ ျမင္ကြင္း ထဲဝယ္ အိုကူးမား ကမ္းေျခမွ ႏွစ္မိုင္ခန္႔ အကြာရွိ အေဆာက္အဦ ႀကီးမ်ားႏွင့္ ကုန္တင္ သေဘၤာႀကီး တစ္စီးကို ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႔ေန ရသျဖင့္ ကပၸတိန္အား လက္ညႇိဳးထိုးျပရင္း-
“ဖေရဇီယာေတာင္ေျခရင္းက ဟိုအေဆာက္အဦးေတြကေရာ သုေတသန ဌာနပဲလား” ဟုေမးလိုက္သည္။
ကပၸတိန္က လက္ညႇိဳးညႊန္ရာကို လိုက္ၾကည့္ရင္း-
“ေၾသာ္ အဲဒါက အာဂ်င္တီးနား အေျခစိုက္ ႏိုင္ငံစံုေက်ာ္ ေကာ္ပိုေရးရွင္းႀကီး တစ္ခု ပိုင္တဲ့ မိုင္းတြင္း ကုမၸဏီေလ၊ ပင္လယ္ ကေန သတၱဳ တူးေဖာ္ ထုတ္လုပ္ ေနၾကတာ။”
အီဗီးသည္ ကပၸတိန္ကို နားမလည္သလို ၾကည့္လိုက္သည္။
“စီးပြားေရး အရ တြက္ေျခ ကိုက္ပါ့မလား၊ ကြ်န္မေတာ့ သိပ္မထင္ဘူး၊”
“ခင္ဗ်ားကသာ မထင္ေန၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘူမိပညာရွင္ ေဘာ့ေမာရစ္ရဲ့ အေျပာအရ ဒီလူေတြ ေရႊေတာင္ ရွာေတြ႕ ေနၿပီ ဆိုပဲ။ သူတို႔က သိပ္ လွ်ိဳ ႔ဝွက္တယ္။ သူတို႔ ရွိတဲ့ ေနရာကို ဒီထက္ နီးေအာင္ ကပ္သြားလို႔ ကေတာ့ လံုၿခံဳေရး ေမာ္ေတာ္ တစ္စီး ထြက္လာၿပီး သတိေပး လိမ့္မယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ကေတာ့ နာႏိုနည္းပညာ သုေတသန လုပ္ေနတယ္ လို႔လည္း ေျပာၾက တယ္ဗ်”
“နာႏို နည္းပညာကို အႏၲာတိက လာၿပီး ဒုကၡခံ လုပ္စရာေတာ့ မလိုဘူး ထင္တယ္ေနာ္”
“မသိပါဘူးဗ်ာ၊ သူတို႔ အေၾကာင္းနဲ႔ သူတို႔ ရွိမွာေပါ့” ကပၸတိန္သည္ စကားေျပာေနရင္း တန္းလန္း အသံ တိတ္သြားၿပီး သေဘၤာေရွ ႔ရွိ ေရခဲျပင္ႀကီးကို စိုက္ၾကည့္ ေနေလ၏။ အတန္ၾကာမွ အီဗီး ဖက္ ျပန္လွည့္ လာရင္း-
“ကြ်န္ေတာ္ လုပ္စရာ ေလးေတြ ရွိေနလို႔ ခြင့္ျပဳပါဦး မစၥတန္” ဟုယဥ္ေက်းစြာ ခြင့္ေတာင္း ေလ၏။
အီဗီးသည္ ကပၸတိန္ၾကည့္ေနသည့္ ေရခဲျပင္ႀကီးကို လိုက္၍ ၾကည့္မိ၏။ ဘုရားေရ—-
ကႏၲာရ တမွ် က်ယ္ေျပာ လွသည့္ မဟာ ေရခဲျပင္ႀကီး ေပၚတြင္ ေရခဲေတာင္ႀကီး တစ္ခုက ထိုးထြက္ ေန၏။ ေရခဲေတာင္ နံရံ မ်ားသည္ ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္ အထက္ ေပ ရာေပါင္းမ်ားစြာ ျမင့္တက္ လွ်က္ရွိသည္။ ျပာလဲ့ေသာ ေကာင္းကင္ႏွင့္ ဝင္းလက္ေသာ ေနျခည္ တို႔၏ ေအာက္တြင္ မ်က္စိ က်ိန္းေလာက္ေအာင္ ျဖဴေဖြး ေနေသာ သဘာဝ၏ လက္ေဆာင္ ပစၥည္းႀကီး။ ဝင္ရိုးစြန္းမုန္တိုင္း သည္ ထို ေရခဲေတာင္ႀကီး၏ အေနာက္ဖက္မွ ေန၍ တျဖည္းျဖည္း ခ်ဥ္းကပ္ လာေနပံုမွာ ဆႏၵန္ ဆင္မင္းကို ေလးျဖင့္ ပစ္ရန္ ေခ်ာင္းေျမာင္း ေနေသာ ေသာႏုတၱမုဆိုး သဖြယ္။
ကပၸတိန္ ဂယ္လက္စပီး သည္ သေဘၤာသား မ်ားအား ေအာ္ဟစ္ ညႊန္ၾကားရင္း အလြန္ အလုပ္မ်ား လွ်က္ရွိ၏။ ကုန္းပါတ္ ခန္းထဲတြင္ တည္ရွိသည့္ သေဘၤာထိန္းခ်ဳပ္စနစ္ ကို မ်က္ေတာင္ မခတ္စတမ္း ၾကည့္ရႈရင္း ကပၸတိန္ႏွင့္ သေဘၤာသား တစ္သိုက္သည္ ဝင္ရိုးစြန္းမုန္တိုင္း အား ေရခဲေတာင္ႏွင့္ ဝင္မေဆာင့္ မိေစရန္ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးပမ္းလွ်က္ ရွိသည္။ ေရခဲေတာင္၏ ခန္႔မွန္းလံုးပါတ္၊ တည္ေနရာႏွင့္ ေရေအာက္မွ ေရခဲအတက္အလက္ မ်ားကို ကြန္ပ်ဴတာ၊ ပဲ့တင္သံ၊ ဆိုနာ ေခတ္မွီ ကိရိယာမ်ား သံုး၍ ရွာေဖြလွ်က္ ရွိၾက၏။
ကပၸတိန္သည္ ေရခဲေတာင္ႀကီးကို ေကြ႔ပါတ္၍ ၄င္းႏွင့္ ဂိုက္သံုးရာ အကြာမွ သေဘၤာကို ေမာင္းရန္ အမိန္႔ ေပးလိုက္ သည္။ အင္မတန္လွပေသာ ျမင္ကြင္းမို႔ အားလံုးက ေရခဲေတာင္ႀကီးကို ေငးေမာ ၾကည့္ရႈ ေနၾကသည္။ ဝင္ရိုးစြန္းမုန္တုိင္း သည္ ေရခဲေတာင္ႀကီးကို ေကြ႔ပါတ္၍ ေဘးလြတ္ရာ ေရခဲျပင္ ဆီသို႔ ဦးတည္ လိုက္စဥ္ မွာပင္ ရုတ္တရက္ ေရခဲေတာင္ အကြယ္မွ အရာဝတၱဳ တစ္ခု အားလံုး၏ ျမင္ကြင္း ထဲတြင္ ဘြားကနဲ ေပၚလာသည္။
ထိုအရာမွာ သေဘၤာတစ္စီး။ ကပၸတိန္သည္ အလြန္ လွ်င္ျမန္စြာ ေရြ ႔လ်ားၿပီး ဝင္ရိုးစြန္ မုန္တိုင္း ဆီသို႔ ဦးတည္ လာသည့္ ထိုအရာသည္ ေရငုတ္သေဘၤာ တစ္စီးျဖစ္ေၾကာင္း ေသခ်ာစြာ သိလိုက္ရသည္။ ဝင္ရိုးစြန္းမုန္တိုင္း ၏ သေဘၤာဦးခြ်န္ကို တည့္တည့္ႀကီး ဦးတည္၍ လာေနသည္။
ကပၸတိန္ထံမွ အမိန္႔ တစ္စံုတစ္ရာ မေပးလိုက္ ႏိုင္ခင္ မွာပင္ သေဘၤာသား မ်ားသည္ သူတို႔ လုပ္စရာ ရွိသည္ မ်ားကို သြက္လက္ ျမန္ဆန္စြာ လုပ္ကိုင္ ၾကေတာ့သည္။ သေဘၤာ စက္ေမာင္းသူသည္ ဝင္ရိုးစြန္းမုန္တိုင္း ၏ ႀကီးမား လွေသာ ဒီဇယ္ အင္ဂ်င္ႀကီးကို ေနာက္ျပန္ လည္ေစရန္ စက္ကုန္ ဖြင့္လုိက္သည္။ ထိုသို႔ေသာ အာရံုသိ တုန္႔ျပန္မႈမ်ိဳးကို သေဘၤာ သားတိုင္း ျမန္ဆန္ တိက်စြာ လုပ္ႏိုင္ရန္ ခဲယဥ္းလွသည္။ ထို တုန္႔ျပန္မႈမ်ိဳး ျဖင့္သာ အခ်ိန္မီ လႈပ္ရွား ႏိုင္ခဲ့ ပါလွ်င္ ဝိႈက္ စတား သေဘၤာလိုင္းမွ တိုက္တန္းနစ္ သေဘၤာႀကီးပင္ အျဖစ္ဆိုး ႀကီးမွ လြတ္ေျမာက္ ႏိုင္စရာ အေၾကာင္း ရွိသည္။
ဝင္ရိုးစြန္းမုန္တိုင္း ၏ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ေပ ရွည္ေသာ ယက္မႀကီး ႏွစ္ခုသည္ တစ္ခုက ေရွ ႔တိုး တစ္ခုက ေနာက္ငင္ ျဖင့္ အျပင္းအထန္ လႈပ္ရွား လွ်က္ရိွသည္။ မ်ားမၾကာမီ သေဘၤာဦးသည္ တျဖည္းျဖည္း ေရြ ႔လ်ား လာၿပီး ေရငုတ္သေဘၤာ ဦး တည္ရာ လမ္းေၾကာင္းမွ စတင္ ဖယ္ခြာ လွ်က္ရွိ၏။
သေဘၤာႏွစ္စီးသည္ တစ္စီးႏွင့္တစ္စီး သတိေပးဖို႔ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဆက္သြယ္ဖို႔ ေသာ္လည္းေကာင္း အခ်ိန္မရွိ သည့္အတြက္ ကပၸတိန္ ဂယ္လက္စပီး သည္ အစြမ္းကုန္ အားထုတ္မႈ အျဖစ္ ဝင္ရိုးစြန္းမုန္တိုင္း ၏ က်ယ္ေလာင္ ျပင္းထန္ လွေသာ အခ်က္ေပး ဥၾသသံႀကီး ထြက္ေပၚ လာရန္ ခလုတ္ ႏွိပ္လိုက္သည္။ ဥၾသသံႀကီး နားကြဲမတတ္ ဆူညံစြာ ထြက္ေပၚ လာသည္။
“ငါ့ သမီးႀကီးက လိမၼာလိုက္တာ။ ေကြ႔လိုက္၊ ေကြ႔လိုက္ စမ္းပါကြယ္” စက္ေမာင္းသည္ သေဘၤာႀကီးကို တတြတ္တြတ္ ေခ်ာ့ေမာ့ ေန၏။
အေျခအေနက ဝရုန္းသုန္းကား ရွဳပ္ရွက္ ခတ္ေနစဥ္ အီဗီးသည္ သူမ၏ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္း အလုပ္က အထပ္ထပ္ အခါခါ ေလ့က်င့္ခဲ့ေသာ က်င့္သားရ တုန္႔ျပန္ ေစ့ေဆာ္မႈ အရ ကင္မရာကို ထုတ္လိုက္ၿပီး ေရငုတ္သေဘၤာကို ဘက္စံု ေထာင့္စံုက ဓါတ္ပံုမ်ား အားပါးတရ ရိုက္ေတာ့သည္။ ေရငုတ္သေဘၤာ ၏ ပဲ့ထိန္း စင္ေပၚတြင္ မည္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ ကိုမွ မေတြ႔ရပါ။ ကင္မရာ၏ အားေကာင္းလွေသာ မွန္ဘီလူး၏ ျမင္ကြင္းထဲဝယ္ သေဘၤာသည္ ဦးစိုက္လွ်က္ ေရေအာက္ သို႔ နစ္ဝင္ ငုတ္လွ်ိဳး ေတာ့မည့္ အသြင္ကို ေတြ႔လိုက္ ရသည္။
သေဘၤာႏွစ္စီးသည္ အလြန္ နီးကပ္လာ၏။ ကပၸတိန္ ဂယ္လက္စပီး တစ္ေယာက္ ဘုရားတ ေနသည္။ သူ႔အေတြ႔အႀကံဳ အရ ဝင္ရိုးစြန္းမုန္တိုင္း ၏ ႀကီးမား ေလးလံလွသည့္ ေရခဲခြဲ ဦးခြ်န္ႀကီး ႏွင့္ ထိပ္တိုက္ ထိေတြ႔ျခင္း မရွိသည့္ တိုင္ေအာင္ ဖိအား သက္ေရာက္မႈ မ်ားက ေရငုတ္သေဘၤာကို ေလပူေဖာင္း ေပါက္လိုက္ သလို တစစီ ကြဲေၾက စုတ္ျပတ္သြားႏိုင္ ေၾကာင္းတြက္ဆမိ၏။
သို႔ရာတြင္ ေရငုတ္သေဘၤာ၏ ခ်က္ခ်င္း ျမႇင့္တင္ လိုက္ေသာ စက္ရွိန္ ႏွင့္ဝင္ရိုးစြန္းမုန္တိုင္း မွ စက္ေမာင္း၏ ကြ်မ္းက်င္ လိမၼာမႈ ႏွစ္ခုေပါင္းက စိုးရြံ ႔ထိတ္လန္႔ဖြယ္ အျဖစ္ဆိုးႀကီး ႏွင့္ လက္တစ္လံုးျခား ေရွာင္လႊဲ လိုက္ႏိုင္သည္။ သေဘၤာႏွစ္စီး ထိေတြ႔ရန္ ထမင္းစား စာပြဲ တစ္လံုး အက်ယ္ခန္႔ သာ လိုခ်ိန္တြင္ ေရငုတ္သေဘၤာ သည္ ေရထဲသို႔ လံုးဝ ငုတ္လွ်ိဳး ေပ်ာက္ကြယ္ သြား၏။ ဝင္ရိုးစြန္းမုန္တိုင္း ေပၚမွ လူအားလံုးသည္ ထို ကံဖယ္မႈႀကီးကို မယံုႏိုင္ ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနၾက သည္။ ခုေတာ့လည္း ေရငုတ္သေဘၤာသည္ မိုးေပၚမွ က်လာသလို ရုတ္တရက္ ေပၚလာၿပီး ေျမမ်ိဳသြားသလို ရုတ္တရက္ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားေခ်ၿပီ။
“ကံေကာင္းေပလို႔ေပါ့ ကပၸတိန္၊ တိုက္မိေတာ့မလို နည္းနည္းေလး လိုတာဗ်” စက္ေမာင္းက မ်က္ႏွာမွ စီးက်လာေသာ ေဇာေခြ်းမ်ားကို သုတ္ရင္း၊သက္ျပင္းေမာႀကီး ခ်လိုက္ရင္း ဂယ္လက္စပီးကို လွမ္းေျပာလိုက္၏။
အီဗီးသည္ ကင္မရာကို လြယ္လွ်က္-
“အဲဒီ ေရငုတ္သေဘၤာက ဘယ္ကလာတာလဲ။ ဘယ္ႏိုင္ငံကလဲ။” ဟုေမးခြန္းမ်ား တရစပ္ ေမးလွ်က္ရွိ၏။
“ကြ်န္ေတာ္လည္း ဘာအမွတ္အသားမွ မေတြ႔လိုက္ ဖူးဗ်၊ ေရငုတ္သေဘၤာေတြ ထဲမွာ ဒါမ်ိဳး တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးဘူး” စက္ေမာင္းက အီဗီး၏ ေမးခြန္းမ်ားကို ဝင္ေျဖ၏။
ထိုအခိုက္ သေဘၤာပထမ အရာရွိ ဂ်ိတ္ဘြတ္ရွေလ သည္ ကုန္းပါတ္ေပၚသို႔ ပ်ာယီးပ်ာယာ ေျပးတက္ လာ၏။ သူဘာမွ သိလိုက္ပံုမရ၊ ကပၸတိန္အား အျဖစ္အပ်က္ကို ေမးေနေလ၏။
“ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေရငုတ္သေဘၤာ တစ္စီးနဲ႔ တိုက္မိေတာ့မလို႔ဗ်”
“မေနာက္ပါနဲ႔ ကပၸတိန္ရယ္၊ ဒီလိုေဒသမွာ ႏ်ဴကလီးယားစြမ္းအင္သံုး ေရငုတ္သေဘၤာ က ဘယ္က ေရာက္လာ မွာလဲဗ်”
“ကပၸတိန္ေျပာတာ အမွန္ပဲရွင့္၊ ကြ်န္မမွာ ဓါတ္ပံုသက္ေသ ရွိတယ္” အီဗီးက ဝင္ေျပာလိုက္သည္။
ကပၸတိန္သည္ ေခတၱမွ် တုန္႔ဆိုင္းေနၿပီးမွ-
“ႏ်ဴစြမ္းအင္သံုး ေရငုတ္သေဘၤာ မဟုတ္ဖူးဗ်” ဟုခပ္တိုးတိုးေျပာလိုက္သည္။
“ဟုတ္တယ္။ ပံုစံေဟာင္းႀကီးပဲ” စက္ေမာင္းက ဝင္ေျပာ၏။
“မစၥတာ ဘြတ္ရွေလ။ ေရွ ႔တစ္မိုင္ေလာက္ ေရာက္ရင္ သေဘၤာကို ရပ္ပါ။ သိပၸံပညာရွင္ ေတြကို အဲဒီမွာ ခ်ေပး ရမယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အခန္းခဏ ျပန္လိုက္ ဦးမယ္”
အီဗီးႏွင့္ ဘြတ္ရွေလသည္ ခ်က္ခ်င္း ေျပာင္းလဲ သြားေသာ ကပၸတိန္၏ မ်က္ႏွာ အမူအရာေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ ၾကည့္လိုက္ ၾက၏။ ကပၸတိန္သည္ ကုန္းပါတ္ေပၚမွ ဆင္းသြားၿပီး သူ႔အခန္းထဲ ဝင္သြား၏။
ဂယ္လက္စပီးသည္ ေရသရဲႀကီးဟု ေခၚရ ေလာက္ေအာက္ ပင္လယ္ေပ်ာ္၊ ဝါရင့္ သဗၻာရင့္ သေဘၤာသားႀကီး ျဖစ္၏။ သူ႔အခန္း တစ္ခုလံုး မွာလည္း ပင္လယ္အေၾကာင္း စာအုပ္စာတမ္း ေတြ တင္းၾကမ္း ျပည့္ေန၏။ သူသည္ စာအုပ္စာရင္း ကိုၾကည့္လိုက္ၿပီး စာအုပ္ တစ္အုပ္ကို ဆြဲထုတ္ရင္း ကုလားထိုင္ေပၚ ထိုင္ခ် လိုက္သည္။ ထို စာအုပ္၏ အလယ္ေလာက္မွ ဓါတ္ပံုတစ္ပံု ကို ေငးစိုက္ ၾကည့္ေန မိသည္။ ထိုဓါတ္ပံုသည္ ခုနက တေစၧတစ္ေကာင္ အလား ဘြားကနဲ ေပၚလာေသာ ေရငုတ္သေဘၤာႏွင့္ ခြ်တ္စြတ္တူ၏။ ေအာက္မွစာကို ဖတ္ၾကည့္လိုက္သည္။
“ဒုတိယ ကမၻာစစ္အတြင္း လွ်ိဳ ႔ဝွက္စြာတည္ေဆာက္ခဲ့ေသာ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္သံုး ယူ ၂ဝ၁၅ ၏ ဓါတ္ပံုမွတ္တမ္း”
ယူ ၂၀၁၅
နာဇီ ဂ်ာမနီ ၏ေနာက္ဆံုးလက္နက္အျဖစ္ အလြန္လွ်ိဳ ႔ဝွက္စြာ တည္ေဆာက္ခဲ့သည္ ယူဘုတ္ ေရငုတ္သေဘၤာႏွစ္စီး အနက္ တစ္စီးျဖစ္သည္။ ေရေအာက္တြင္ အခ်ိန္အကန္႔အသတ္မရွိ ေနႏိုင္ၿပီး ေလာင္စာဆီတစ္ခါထည့္ထားလွ်င္ ကမၻာ တစ္ဝက္ေလာက္အထိ ေမာင္းႏွင္ႏိုင္စြမ္းရွိေသာ စြမ္းအားျမႇင့္ ေရငုတ္သေဘၤာ၊ ေနာက္ဆံုးမွတ္တမ္းမ်ား အရ ဒိန္းမိတ္ကမ္းေျခမွ ခရီးထြက္ခြာခဲ့ၿပီးေနာက္ အတၱလန္တစ္ သမုဒၵရာအတြင္းေပ်ာက္ဆံုးခဲ့သည္။ ေနာက္ဆက္တြဲ သတင္းမွတ္တမ္း မရွိ။
ကပၸတိန္ ဂယ္လက္စပီးသည္ ကိုယ့္မ်က္စိကိုယ္ မယံုႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနသည္။ ဘယ္ေလာက္ပင္ ဆင္ျခင္တံုတရား က မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း ျငင္းဆန္ ေနေသာ္လည္း အဟုတ္တကယ္ အမွန္ ျဖစ္ေၾကာင္း သူ႔အာရံုက သိေနသည္။ လတ္စသတ္ေတာ့ ခုနက ဝင္ရိုးစြန္းမုန္တိုင္းႏွင့္ တိုက္လုတိုက္ခင္ သည္းထိတ္ရင္ဖို ျဖစ္ခဲ့ရေသာ သေဘၤာမွာ လြန္ခဲ့သည့္ ငါးဆယ့္ ေျခာက္ႏွစ္ က ေပ်ာက္ဆံုး ခဲ့ေသာ နာဇီ ေရငုတ္သေဘၤာ ယူ- ၂ဝ၁၅ ပါကလား။
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
0 comments:
Post a Comment